આખરે પશ્ચિમના દેશોમાં ઠંડા શિયાળાના દિવસોને માત આપીને છૂપા પગલે ઉનાળો આવી ગયો છે. બદલાતી ઋતુઓ પણ જાણે એ સંદેશો આપે છે કે દુનિયામાં કશું શાશ્વત નથી અને બદલાવ જ ખરી હકીકત છે.
.
અને આ પણ વક્રોક્તિ જ છે કે, પૂર્વના દેશો, જ્યાં કાળઝાળ ગરમી પડતી હોય ત્યાં શિયાળાની રાહ જોવાય અને પશ્ચિમના આઠ મહિના ઠંડા રહેતા સૂરજના દેશમાં ઉનાળાની રાહ જોવાય. આમ પણ હવે કદાચ ગ્લોબલ વૉર્મિંગને કારણે દરેક ઋતુઓ તીવ્રતાથી અનુભવાય છે!
પશ્વિમના દેશોમાં ઉનાળા અને સૂરજનું આગવું મહત્વ પશ્ચિમના દેશોની વાત કરીએ તો અહીં સપ્ટેમ્બરથી માર્ચ મહિના સુધી શિયાળાનું સામ્રાજ્ય હોય છે અને અમુક ભાગમાં હાડ થીજવતી ઠંડી પડતી હોય છે. અને માટે જ ઉનાળાનું અને સૂરજનું આગવું મહત્વ છે અહીં. ઉનાળાનો સૂરજ જાણે એક નવી જિંદગી લઇને આવે છે અને એ ઠેર ઠેર વૃક્ષના પર્ણોથી લઇ માણસના મન સુધી અસર કરે છે.
સવારે ઉગતાં હૂંફાળા સૂર્યના તડકે ચાલવા નીકળો ત્યારે કતારબંધ ઊભેલા વૃક્ષોથી માંડીને બગીચામાં નાના નાના છોડવા પર ઉગેલા કુમળાં પર્ણો જાણે ઉનાળાના આગમનની છડી પોકારતા હોય એવું લાગે. બગીચામાં નારંગીના ફળોથી લચી પડેલું ઝાડ નારંગીની જે સુગંધ રેલાવે તે એવો અહેસાસ કરાવવા માટે પૂરતું છે કે જીવનમાં જે ખૂટતું હતું એ આ સુગંધ હતી. નાના છોડવાથી લઇને વેલો અને વૃક્ષો પર આવેલા રંગબેરંગી પુષ્પો જોઇને કુદરતની કરામત પર વારી જવાનું મન થાય અને વળી મકાઇના ખેતરો પર તાજા ઉગેલા મકાઇના ડૂંડાને અડીએ ત્યારે જાણે સ્પર્શની બારાખડી પાકી થાય.
ઉનાળો આવે અને ઉષ્મા લાવે અને જેમ ચંદ્ર અને ગાંડપણને સંબંધ છે એમ આ ઠંડા દેશોમાં સૂરજ ઉગવાને અને માણસના મૂડને સીધો સંબંધ છે એવું મને કાયમ લાગ્યું છે. શિયાળામાં ગરમ કપડાના થરો પહેરીને એકલો ચાલવા નીકળતા માણસ ઉનાળામાં જાણે જીવમાં જીવ આવ્યો હોય એમ રસ્તે ચાલતાં અજાણ્યા મનુષ્યને પણ ‘કેમ છો’ કરવાની ઉષ્મા લઇને ઘરેથી નીકળે છે. બગીચાઓ નાના નાના બાળકોની કિલકારીથી ભરાઇ જાય છે અને શિયાળામાં ઠંડાગાર થઇ ગયેલાં હિંચકા અને લપસણીને જાણે જાન આવે છે. બગીચાની ફરતે આવેલી ફૂટપાથ સાડી નીચે સ્નીકર્સ અને લેંઘાની ઉપર માથામાં વાંદરા ટોપી પહેરેલા દાદા દાદી અને નાના નાનીથી ઉભરાઇ જાય એટલે માની અને જાણી લેવાનું કે દેશમાંથી સૂરજની હૂંફ લઇને થોડું ભારત અહીં આવી પહોંચ્યું છે અને ઉનાળાની બાકાયદા મોસમ આવી ગઇ છે.
કોઇપણ ઋતુ ભારતીયો અને ભારતીય ખાણીપીણી વગર અધૂરી કોઇપણ ઋતુ ખાસ કરીને ભારતીયો માટે એની સાથે જોડાયેલી ખાણીપીણી વગર પૂરેપૂરી માણી જ ના શકાય. ભારતીય ગ્રોસરી અને સુપર સ્ટોર્સ તરબૂચ, શક્કર ટેટી અને યસ, દેવો ને પણ દુર્લભ એવી હાફૂસ અને કેસર કેરીથી ઉભરાઇ જાય છે. દેશથી આયાત થયેલા કૂણાં કૂણાં કંટોલા અને પરવળ ભારતને જરા પણ મિસ નથી થવા દેતા. પોપટ ભૂખ્યો નથી પોપટ તરસ્યો નથીની જેમ રસ પૂરીના જમણથી વિકેન્ડ બિઝી બિઝી થઇ જાય છે. અને આપણે ગુજરાતીઓ એકદમ ટોલરન્ટ અને ફ્લેક્સિબલ પ્રજા એટલે વિદેશી રીત ભાત અપનાવવામાં પણ નંબર વન. અને માટે જ બેકયાર્ડમાં બાર્બેક્યૂ કરવાની તક જે ઉનાળામાં જ મળે એ જવા દઇએ? આપણા પનીર અને મકાઇ સાથેના ફ્યુઝન બાર્બેક્યુ અને બિયરની છોળો વચ્ચે, ઉનાળો ભરપૂર એન્જોય થઇ જાય છે. ટૂંકા શોર્ટસ અને હવાઇઅન શર્ટ અને કોટનની કુર્તી પહેરીને બીચ પર મહાલતાં અને પિકનિક કરતાં દેશીઓને જોઇને ભર ઉનાળે આંખને ટાઢક વળે છે કે આપણે જિંદગીને અને ઋતુઓને માણીએ છીએ અને ખુલ્લા દિલે આવકારીએ છીએ.
ગુજરાતીઓ જિંદગી માણતા પણ જાણે છે વળી આપણા દેશીઓ અને ખાસ કરીને ગુજરાતીઓ ફરવાના પણ ખાસા શોખીન અને ઉનાળો આવે એટલે યુરોપ, હવાઇ, કોસ્ટારિકા, જમૈકા, ફ્લોરિડાની ફ્લાઇટ્સ અને હોટેલ્સમાં બુકિંગ માટે લાઇન લગાવવામાં પણ પહેલાં. ઉનાળામાં રોમમાં રસ અને પેરિસમાં પાત્રાની જ્યાફત ઉડાવતાં ગુજ્જુ ભાઇઓ, બહેનો અને એમના બાળકોને જોઇને લાગે કે ગુજરાતીઓ ફક્ત પૈસા કમાવાનું નથી જાણતા પણ જિંદગી માણતા પણ જાણે છે.
તો ચાલો, ફાંટું ભરીને સોનું સૂરજનું ભરો હવે પાછા ફરી ન આવશે તડકા વસંતના !
